زمان تقریبی مطالعه: 15 دقیقه
 

قیس بن مسهر صیداوی






قِیس بن مُسَهَّر صیداوی اَسدی (متوفای ۶۱ق)، سفیر امام حسین (علیه‌السلام) و از شهدای جریان حادثه کربلا است که نقش اصلی او نامه‌رسانی بین مردم کوفه، امام حسین (علیه‌السلام) و مسلم بن عقیل بود.
او در جریان رساندن نامه امام حسین (علیه‌السلام) به مسلم، در قادسیه به دست نیروهای عبیدالله بن زیاد دستگیر شده و چند روز قبل از واقعه عاشورا به دستور عبیدالله به شهادت رسید. در فرازهایی از زیارت ناحیه مقدسه نام قیس آمده است.


۱ - اصل و نسب



نام کامل قیس بن مسهر صیداوی اَسدی، قیس بن مسهر بن خلید بن جندب بن منقذ بن جسر بن نکرة بن صیداء است. قبیله قیس به بنی صیدا معروف بودند؛ بنی صیداء طایفه‌ای از بنی اسد به شمار می‌آمد، بدین‌جهت در بعضی از منابع، وی جزء شهدای بنی اسد به شمار آمده است.
نام قیس را بشر و نام پدرش را مصهّر
[۶] قزوینی، فضلعلی، الامام الحسين و اصحابه، ص۲۱.
و يا مطهّر
[۷] عاشورا چه روزيست، ص۲۲۷.
و يا مظهّر
[۸] عاشورا چه روزیست، ص۲۵۵.
و يا مهر
[۹] کمونه‌حسینی، عبدالرزاق، آرامگاه‌هاى خاندان پاک پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم)، ص۲۳۹.
نيز گفته‌اند.
از آنجا که نام یکی از اجداد او نکره است وی را قیس بن مسهر نکری نیز گفته‌اند.
در بعضی از گزارش‌ها وی را مردی شریف، شجاع و مخلص خاندان پیامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) معرفی کرده‌اند. کمیت اسدی در شعری وی را شیخ بنی صیداء دانسته است.

۲ - نقش نامه‌رسانی در جریان کربلا



اصلی‌ترین نقش قیس در جریان حادثه کربلا را می‌توان نامه‌رسانی وی عنوان کرد.
نامه‌هایی که قیس در این جریان رد و بدل کرده عبارتند از:
• رساندن نامه کوفیان به امام حسین (علیه‌السلام) در مکه.
• رساندن نامه مسلم بن عقیل از بین راه به امام حسین (علیه‌السلام).
• برگرداندن جواب امام به مسلم.
• همراهی با مسلم در سفر و رساندن نامه مسلم به امام حسین (علیه‌السلام) در جریان بیعت کوفیان.
• همراهی با امام حسین (علیه‌السلام) و رساندن نامه امام حسین (علیه‌السلام) از حاجز به کوفیان.

۲.۱ - رساندن نامه کوفیان به امام


تعدادی از نامه‌های اهالی کوفه در روز دهم ماه رمضان توسط عبدالله بن سبع همدانی و عبدالله بن وال تمیمی به امام حسین (علیه‌السلام) رسید، دو روز بعد، قیس بن مسهر و عبدالرحمن بن عبدالله بن کدن ارحبی و عمارة بن عبید سلولی تعداد ۱۵۰ نامه دیگر از سوی کوفیان به امام رساندند.
از اینجا مشخص می‌شود که قیس ساکن کوفه بوده و برای رساندن نامه کوفیان به امام عازم مکه شده است.

۲.۲ - رساندن نامه‌ مسلم به امام


قیس پس از سه روز استراحت، روز پانزدهم ماه رمضان به دستور امام و جهت همراهی با مسلم بن عقیل از مکه به سوی کوفه خارج شد. آنان ابتدا به مدینه رفتند تا مسلم با آشنایان خود خداحافظی کرد. در این سفر دو راه‌بلد نیز همراه آنان بودند، آن‌دو در بین راه به علت تشنگی شدید، از دنیا رفتند.
• نامه اول مسلم: مسلم از بین راه مکانی به نام تنگه خبیب نامه‌ای به امام حسین (علیه‌السلام) نوشت،‌ این نامه را قیس به امام رساند،‌ وی جواب نامه امام حسین (علیه‌السلام) را نیز به مسلم برگرداند.
[۲۵] قمی،‌ عباس، در کربلا چه گذشت، ص۱۱۲، ترجمه نفس المهموم، مترجم کمره‌ای.

• ادامه مسیر: قیس همراه مسلم به مسیر ادامه داد افرادی چون عمارة بن عبید سلولی و عبدالرحمن عبداللّه بن کدن ارحبی نیز همراه آنان بودند.
[۲۷] قمی،‌ عباس، در کربلا چه گذشت، ص۱۰۹، ترجمه نفس المهموم، مترجم کمره‌ای.
از گزارشات چنین به‌دست می‌آید که قیس در تمام مسیر مکه تا کوفه همراه مسلم بوده و با مسلم به خانه مختار بن ابوعبید ثقفی وارد شد.
• جمع‌آوری نیرو: قیس از کوفه به قبیله خود یعنی بنی اسد رفت و آنان را از آمدن مسلم به کوفه با خبر کرد. حبیب بن مظاهر که از این قبیله بود برای ملاقات با مسلم به خانه مختار آمد.
• نامه دوم مسلم: پس از بیعت کوفیان با مسلم، وی نامه‌ای به امام نوشت و بیعت کوفیان را به اطلاع ایشان رساند، این نامه را عابس بن ابی‌شبیب شاکری و قیس بن مسهر صیداوی به امام رساندند. در بعضی از منابع نام شوذب بن عبدالله همدانی نیز دیده می‌شود.

۲.۳ - آخرین نامه‌رسانی


امام حسین (علیه‌السلام)، قیس را از وادی حاجز روانه کوفه کرد، وی در این سفر، جواب امام به نامه مسلم را به همراه داشت. البته بعضی از گزارش‌ها گویای آن است که این نامه از کربلا به کوفه فرستاده شد.
[۳۵] شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۸۰.
ولی به هرحال پس از شهادت مسلم این نامه ارسال شده است.

۲.۳.۱ - دستگیری


هنگامی‌که قیس به قادسیه رسید، حصین بن نمیر یا حصین بن تمیم
[۴۰] شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.
او را دستگیر نمود. وی قبل از دستگیری نامه‌ای که به همراه داشت را پاره کرد تا به دست دشمن نیفتد. حُصَین، قیس را پیش عبیدالله بن زیاد فرستاد تا ابن زیاد درباره او تصمیم‌گیری کند.

۲.۳.۲ - مناظره با ابن زیاد


پس از آن‌که قیس را نزد ابن زیاد به دار الاماره بردند مناظره‌ای بین آن‌دو صورت گرفت. ابن زیاد گفت: تو کیستی؟ گفت: مردی‌ام از شیعیان علی (علیه‌السلام) و پسرش، گفت: چرا نامه را پاره کردی؟ گفت: برای آنکه تو ندانی در آن چه نوشته است. گفت: از جانب که بود و سوی که نوشته؟ گفت: از جانب امام حسین (علیه‌السلام) به گروهی از مردم کوفه که نام ایشان را نمی‌دانم. ابن زیاد خشمگین شد و گفت: به خدا از من جدا نشوی تا نام آنان را به من بگویی یا بالای منبر روی و حسین بن علی و پدرش و برادرش را لعن کنی وگرنه تو را قطعه قطعه می‌کنم. قیس گفت: نام آن گروه را نمی‌گویم اما لعن را می‌کنم.
[۴۴] شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.


۲.۳.۳ - دفاع از اهل‌بیت


به دستور ابن زیاد قیس به بالای منبر رفت تا علی (علیه‌السلام) و دو فرزندش را لعن کند. وی وقتی بر فراز منبر رفت ابتدا خدا را سپاس گفته و ستایش کرد. سپس درود بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرستاد و علی و حسن و حسین (علیهم‌السلام) را فراوان مدح نموده و بر آنان رحمت فرستاد. وی در ادامه عبید الله بن زیاد و پدرش و ستمکاران بنی امیه را از اول تا آخر لعن و نفرین کرد، آنگاه گفت: ای مردم، من فرستاده حسین به سوی شمایم و در فلان موضع از او جدا شدم، به سوی او بروید.
[۴۵] شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.


۳ - نحوه شهادت



پس از افشاگری‌های قیس، ابن زیاد دستور داد او را از بالای بام قصر پایین انداخته و به شهادت رساندند. سپس ابن زیاد دستور داد بدن وی را قطعه قطعه کردند.
در گزارش ابن‌ کثیر آمده: او را دست‌ بسته به زمین افکندند استخوان‌هایش شکست و هنوز رمقی مانده بود که مردی به نام عبدالملک بن عمیر لخمی، سر وی را برید. حاضران وی را نکوهش کردند که چرا چنین کردی؟ در جواب گفت: می‌خواستم راحتش کنم.
[۴۹] ابن‌ کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۸، ص۱۶۸.
[۵۰] شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.
البته در بعضی از منابع همین داستان برای عبدالله بن یقطر نیز ذکر شده است.

۳.۱ - تاریخ


زمان دقیق شهادت قیس مشحص نیست، در بعضی از گزارشات آمده خبر شهادت وی در عذیب الهجانات به امام حسین رسید، بدین‌ترتیب قبل از رسیدن امام به کربلا به شهادت رسیده است.
[۵۲] مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین (علیه‌السلام)، ص۱۹۲.
[۵۳] ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۱۷۴.
اما طبق گزارشی که وی نامه امام را از کربلا به سوی کوفه می‌برده، وی در فاصله دوم محرم تا عاشورا به شهادت رسیده است.
به هر حال آنچه قطعی است، قیس بعد از شهادت مسلم عازم کوفه شد، لذا شهادت وی بعد از روز عرفه می‌باشد.

۳.۲ - عکس العمل امام


هنگامی‌که خبر شهادت قیس توسط طرماح بن عدی به امام رسید اشک در چشمانش جاری شد و فرمود:
«...فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا؛ ...برخى از آنان به شهادت رسيدند و برخى از آنها در همين‌ انتظارند و هرگز عقيده خود را تبديل نكردند.
بار خدایا، برای ما و آنها بهشت مقرّر فرما و میان ما و آنها در قرارگاه رحمتت و ذخیره‌گاه نهان ثوابت فراهم آور. در بعضی منابع آمده مجمع بن عبدالله عائذی خبر شهادت قیس را به امام رساند.
[۵۸] قمی، عباس، در کربلا چه گذشت، ص۲۴۰، ترجمه نفس المهموم، مترجم کمره‌ای.


۴ - قیس در زیارت ناحیه مقدسه



در فرازهایی از زیارت ناحیه مقدسه به یکایک شهدای کربلا سلام داده می‌شود، در این قسمت نام قیس هم آمده و گفته شده:
السلام علی قیس بن مسهر الصیداوی

۵ - نامه‌رسانی عبدالله یا قیس



در بسیاری از منابع شهادت عبدالله بن یقطر و قیس بن مسهر شبیه به هم گزارش شده به گونه‌ای که یک داستان برای هر دوی آنان مو به مو نقل شده است. با دقت در منابع به دست می‌آید که فرق‌هایی بین جریان نامه‌رسانی این دو وجود دارد.

۵.۱ - بررسی تفاوت‌ها


امام ابتدا عبدالله بن یقطر را با نامه‌ای به کوفه فرستاد و وی از مسیری عازم کوفه شد. دوباره نامه‌ای به قیس بن مسهر داد اما وی را از مسیر دیگری به کوفه فرستاد. ولی هر دو گرفتار نیروهای ابن زیاد شده و به شهادت رسیدند. البته نحوه شهادت آنان شبیه به هم بوده است.
• عبدالله بن یقطر را از منطقه‌ای به نام حاجز اعزام نمود و در منطقه‌ای به نام زباله خبر شهادتش را شنید.
[۶۵] ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الأمم، ج۲، ص۶۰.

• قیس بن مسهر را از مکانی به نام بیضه به کوفه فرستاد و در منطقه‌ای به نام عذیب خبر شهادت وی را به امام رساندند.

۶ - فهرست منابع



(۱) ابن حزم (م ۴۵۶)، جمهرة أنساب العرب، تحقیق لجنة من العلماء، بیروت،‌دار الکتب العلمیة، ط الأولی، ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) ابن نما حلی (۸۴۱ ق)، مثیر الأحزان، مدرسة الإمام المهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف، قم، ۱۴۰۶ق.
(۳) ابومخنف کوفی (۱۵۸ ق)، وقعة الطف، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۷ق.
(۴) بلاذری، احمد بن یحیی بن جابر (م۲۷۹) کتاب جمل من انساب الأشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت،‌دار الفکر، ط الأولی، ۱۴۱۷/۱۹۹۶ق.
(۵) خوارزمی، موفق بن احمد (۵۶۸ق)، مقتل الحسین علیه‌السلام، انوار الهدی، قم، ۱۴۲۳ ق.
(۶) دینوری، ابوحنیفه احمد بن داود (م۲۸۲) الأخبار الطوال، تحقیق عبد المنعم عامر مراجعه جمال الدین شیال،قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۸ش.
(۷) زرکلی، خیر الدین (م۱۳۹۶) الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، بیروت،‌دار العلم للملایین، ط الثامنة، ۱۹۸۹.
(۸) سید ابن طاوس (۶۶۴ق)، لهوف / ترجمه، مترجم سید ابوالحسن میر ابوطالبی، دلیل ما، قم.
(۹) شیخ مفید (۴۱۳ق)، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، کنگره شیخ مفید، قم، ۱۴۱۳ق.
(۱۰) طبری، ابوجعفر محمد بن جریر (م۳۱۰) تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت،‌ دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
(۱۱) قمی، شیخ عباس، نفس المهموم فی مصیبة سیدنا الحسین المظلوم، المکتبة الحیدریة، نجف.
(۱۲) قمی،‌ شیخ عباس، مترجم کمره‌ای، در کربلا چه گذشت / ترجمه نفس المهموم، مسجد جمکران،قم، ۱۳۸۱ش.
(۱۳) لبیب بیضون، موسوعة کربلاء، مؤسسة الاعلمی، بیروت، ۱۴۲۷ق.
(۱۴) مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی (۱۱۱۰ ق)، بحار الأنوار (ط- بیروت،‌دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۰۳ق، دوم.
(۱۵) مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین (علیه‌السلام)، ترجمه محمد مهدی عزیزالهی کرمانی، نوید اسلام، قم.
(۱۶) نویری (۷۳۳ ق) نهایة الأرب فی فنون الأدب،‌دار الکتب و الوثائق القومیة، قاهره، ۱۴۲۳ق.
(۱۷) یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب بن جعفر بن وهب (م۲۹۲)، تاریخ الیعقوبی، بیروت،‌دار صادر، بی‌تا.
(۱۸) یوسفی غروی، محمدهادی، موسوعة التاریخ الإسلامی، مجمع اندیشه اسلامی، قم، ۱۴۱۷ق.

۷ - پانویس


 
۱. بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج۱۱، ص۱۶۴.    
۲. ابن حزم، علی بن احمد، جمهرة أنساب العرب، ص ۱۹۵.    
۳. فسوی، یعقوب بن سفیان، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۳۰.    
۴. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۲، ص۲۴.    
۵. دینوری، احمد بن داود، اخبار الطوال، ص۲۲۹.    
۶. قزوینی، فضلعلی، الامام الحسين و اصحابه، ص۲۱.
۷. عاشورا چه روزيست، ص۲۲۷.
۸. عاشورا چه روزیست، ص۲۵۵.
۹. کمونه‌حسینی، عبدالرزاق، آرامگاه‌هاى خاندان پاک پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم)، ص۲۳۹.
۱۰. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۴، ص۲۹۲.    
۱۱. قمی، عباس، نفس المهموم، ص۵۸۶.    
۱۲. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۷۳.    
۱۳. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۹۷.    
۱۴. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۷۳.    
۱۵. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۷۳.    
۱۶. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۹۲.    
۱۷. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۸۳.    
۱۸. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، ج۲، ص۳۷.    
۱۹. یوسفی غروی، محمدهادی، موسوعة التاریخ الإسلامی، ج۶، ص۱۱۱.    
۲۰. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، ج۲، ص۳۹.    
۲۱. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۹۶.    
۲۲. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۹۷.    
۲۳. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۳۵۴.    
۲۴. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص ۳۵۴.    
۲۵. قمی،‌ عباس، در کربلا چه گذشت، ص۱۱۲، ترجمه نفس المهموم، مترجم کمره‌ای.
۲۶. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۹۶.    
۲۷. قمی،‌ عباس، در کربلا چه گذشت، ص۱۰۹، ترجمه نفس المهموم، مترجم کمره‌ای.
۲۸. یوسفی غروی، محمدهادی، موسوعة التاریخ الإسلامی، ج۶، ص۷۱.    
۲۹. یوسفی غروی، محمدهادی، موسوعة التاریخ الإسلامی، ج۶، ص۷۱.    
۳۰. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۳۵۷.    
۳۱. ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص۳۲.    
۳۲. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۱۵۹.    
۳۳. نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الأرب، ج۲۰، ص۴۱۲.    
۳۴. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السلام)، ج۱، ص ۳۳۵.    
۳۵. شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۸۰.
۳۶. ابن ‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۴۶۳.    
۳۷. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۷۱.    
۳۸. نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الأرب، ج۲۰، ص۴۱۳.    
۳۹. ابن ‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۴۶۳.    
۴۰. شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.
۴۱. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۷۳.    
۴۲. دینوری، احمد بن داود، الأخبار الطوال، ص۲۴۶.    
۴۳. نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الأرب، ج۲۰، ص۴۱۳.    
۴۴. شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.
۴۵. شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.
۴۶. دینوری، احمد بن داود، الأخبار الطوال، ص۲۴۶.    
۴۷. بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج۱۱، ص۱۶۵.    
۴۸. نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الأرب، ج۲۰، ص۴۱۳.    
۴۹. ابن‌ کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۸، ص۱۶۸.
۵۰. شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم في ترجمة نفس المهموم، ص۱۵۲.
۵۱. بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج۳، ص۱۶۹.    
۵۲. مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین (علیه‌السلام)، ص۱۹۲.
۵۳. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۱۷۴.
۵۴. ابومخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، ص۱۷۴.    
۵۵. سوره احزاب/۳۳، آیه ۲۳.    
۵۶. قمی، عباس، نفس المهموم، ص۵۸۶.    
۵۷. یوسفی غروی، محمدهادی، موسوعة التاریخ الإسلامی، ج۶، ص۱۲۴.    
۵۸. قمی، عباس، در کربلا چه گذشت، ص۲۴۰، ترجمه نفس المهموم، مترجم کمره‌ای.
۵۹. مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۲۷۳.    
۶۰. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۲، ص۴۵.    
۶۱. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۵۲.    
۶۲. پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۳۱۹.    
۶۳. بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج۳، ص۱۶۸.    
۶۴. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۵۳.    
۶۵. ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الأمم، ج۲، ص۶۰.
۶۶. بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، ج۱، ص۵۵۳.    


۸ - منبع



پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۳۱۷-۳۲۰.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.